........ مژگان سیه .........

به مژگان سیه کردی هزاران رخنه در دینم ..... بیا کز چشم بیمارت هزاران درد برچینم

الا ای همنشین دل که یارانت برفت از یاد ..... مرا روزی مباد آن دم که بی یاد تو بنشینم

جهان پیرست و بی بنیاد ازین فرهادکش فریاد ..... که کرد افسون و نیرنگش ملول از جان شیرینم

اگر بر جای من غیری گزیند دوست حاکم اوست ..... حرامم باد اگر من جان به جای دوست بگزینم

شب رحلت هم از بستر روم در قصر حورالعین ..... اگر در وقت جان دادن تو باشی شمع بالینم

حدیث آرزومندی که در این نامه ثبت افتاد ..... همانا بی غلط باشد که حافظ داد تلقینم

...<حافظ> ...